Θα σου πώ τί έμαθα αυτές τις ημέρες...
Στα νοσοκομεία υπάρχει πολύς περισσότερος κόσμος από ό, τι φαντάζεσαι .
Και όχι .
Δεν είναι όλοι γέροι καί μεγάλοι .
Ούτε γίνονται στο τέλος όλοι τους καλά .
Υπάρχουνε καί πολλά μέρη στα νοσοκομεία για να κλάψει κανείς .
Σκαλιά , τουαλέτες , καπνιστήρια .
Άλλος βουβά καί άλλος φωναχτά .
Κανείς όμως δεν παρεξηγεί κανέναν .
Σαν να υπάρχει μία μυστική συμφωνία μεταξύ όλων τους .
Αλήθεια .
Αυτές τίς μέρες έμαθα πώς στα νοσοκομεία μπορείς καί ανοίγεσαι σε ανθρώπους πού μέχρι πρίν λίγες ώρες ούτε κάν τους ήξερες .
Και τους μιλάς για πράγματα πού ούτε στους καλύτερούς σου φίλους έχεις πεί καί εξομολογηθεί .
Αυτές τίς μέρες έμαθα πώς ο άνθρωπος μπορεί να καταλαβαίνει μόνο από τη μυρωδιά σε τί όροφο βρίσκεται , σε τί πτέρυγα καί σε τί κλινική .
Νόμιζα πώς ήξερα τί θα πεί πόνος .
Νόμιζα πώς ήξερα τί θα πεί υπομονή .
Αυτές τίς μέρες παρατηρώντας γύρω μου κατάλαβα πώς τελικά δεν είχα ιδέα .
Αυτά έμαθα αυτές τις μέρες .
Τώρα θα μου πεις γιατί στα λέω όλα αυτά
Γιατί θέλω να σε παρακαλέσω απόψε το βράδυ πρίν κοιμηθείς αλλά καί κάθε βράδυ από εδώ καί στο εξής να κάνεις μία προσευχή για όλους εκείνους τους ανθρώπους πού δίνουν τη δική τους μάχη για τη ζωή καί μία ακόμα για τη σωτηρία της δικής σου ψυχής .
Από μια ανάρτηση στο facebook.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου